Zouden ouders hun kind voor zwemles naar de buurvrouw die geweldig kan zwemmen, maar geen zweminstructeur is? Idem, de buurjongen die goed kan racen, maar geen rijinstructeur is? Er zijn opleiders (met hopelijk in ieder geval een typediploma) die zich als bekwaam of zelfs bevoegd typedocent betitelen. Dat er meer nodig is dan een typediploma voor het geven van typelessen mag duidelijk zijn: iemand met een rijbewijs is nog geen rijinstructeur…
Het goede nieuws is dat er wel degelijk een opleidingsmogelijkheid is voor de typedocent.

Bij vacatures voor typedocent worden geen eisen gesteld ten aanzien van de eigen vaardigheid, laat staan ten aanzien van enige kennis van de didactiek en methodiek. ‘Vind je het leuk om met kinderen te werken?’, ‘Heb je een rijbewijs?’ en ‘Ben je een paar uur per week beschikbaar?’. Het vak wordt blijkbaar niet zo serieus genomen en verondersteld wordt dat je dit er wel even bij kunt doen.

Dat nieuwe opleiders niet geschoold zijn, is niet zo verwonderlijk: vaak weet men niet dat een dergelijke opleiding bestond, laat staan dat deze nog steeds bestaat. Bij niet-bekostigd (particulier) onderwijs is het ook geen verplichting om gecertificeerd opleider te zijn. Het kan echter wél heel voordelig zijn als branche-erkende opleider in het register te staan: jouw cursisten, leerlingen (en hun ouders) en de scholen waar je lesgeeft weten dat ze een kwalitatief goede cursus kunnen verwachten.

Door zoveel mogelijk mensen adequaat op te leiden voor vak docent typevaardigheid, brengen we als beroepsvereniging het vak op een peil dat het verdient. Het beroep van typedocent is een zelfstandig beroep en de branche-erkenning is hard nodig om te laten zien dat typeles een serieus specialisme is dat men er niet zomaar even ‘bij doet’. Meld je dus aan voor de cursus en word een (betere) typedocent. Bij het succesvol afronden van de cursus ontvang je het certificaat van branche-erkend opleider. De inhoud van de docentencursus vind je hier.